از ۱۴ ژوئن، جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه با شور و هیجان زیادی آغاز شده است و گلهای کلاسیک متعددی در مسابقات متعدد به ثمر رسیده است. با این حال، وقتی صحبت از توپ جام جهانی میشود، تصور اینکه چگونه میتوان یک توپ را دوخت، دشوار است. در واقع، فوتبال جدا از اینکه همیشه گرد بوده، همیشه در اشکال مختلفی ظاهر شده و در طول تاریخ ۸۵ ساله جام جهانی، به اشکال مختلف در آمده است.
توپ فوتبال در اوایل دهه ۱۹۳۰ از چرم ساخته میشد که توسط کارگران ماهر با دست دوخته میشد. به همین دلیل، توپ در این زمان یک توپ گرد نیست و همیشه مقداری چاله روی آن وجود دارد.
در جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک، برای اولین بار، فیفا یک توپ فوتبال کاملاً مصنوعی را به عنوان لایه بیرونی خود برگزید. به لطف پیشرفتهای تکنولوژیکی، طراح روش جدیدی برای دوخت چرم اتخاذ کرده است که تعداد قطعات چرمی این توپ ویژه را در مقایسه با توپ ویژه قبلی کاهش میدهد. پیش از این، فوتبال توسط کارگران ماهر با دست دوخته میشد که باعث میشد توپ دست و پا گیرتر شود و از آنجا که فاصله بین قطعات چرم خیلی زیاد است، کل کره به اندازه کافی گرد نیست.
در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان، آدیداس روش دوخت دستی را به طور کامل کنار گذاشت و برای کاهش ناهمواری سطح کره به دلیل دوخت چرم، از پیوند حرارتی پیشرفته استفاده کرد.
توپ فوتبال دوخته شده با لیزر، یک توپ فوتبال بدون درز حرارتی است. این شاهکار، شکوه سامبای جام جهانی برزیل را دارد! توپ فوتبال دوخته شده با حرارت، مزایای آشکاری نسبت به توپ فوتبال دستی و ماشینی دارد: بهینهسازی ساختار کروی، حفظ کامل شکل کروی در هنگام ضربه زدن، که به افزایش استحکام و دقت کمک میکند؛ تکنیک جدید وصلهکاری، بینظمیهای کروی را از بین میبرد و توپ را کاملاً گرد و دقیقتر میکند. فناوری اتصال حرارتی باعث میشود قطعات به طور یکپارچه به هم نزدیک شوند و به توپ فوتبال، سطحی کروی کاملاً صاف و پیوسته میدهد. با این حال، این فناوری در حال حاضر هنوز خیلی بالغ نشده است و گاهی اوقات بلوکهایی که به صورت حرارتی دوخته شدهاند، ترک میخورند یا میافتند.
در ۳ آگوست ۲۰۰۵، دانشمندان بریتانیایی با موفقیت به جای سوزندوزی، با استفاده از لیزر، پیراهنی دوختند. این چالش پیشگامانه، چالشهای جدیدی را برای صنعت پوشاک سنتی ایجاد میکند. این فناوری نوآورانه، شاهکاری از موسسه فناوری جوشکاری کمبریج در بریتانیا است. دانشمندان ابتدا لایهای از مایع را که نور مادون قرمز را جذب میکند، در محلی که قرار است پیراهن دوخته شود، اعمال میکنند و سپس لبهها را طوری روی هم قرار میدهند که مایع بین دو لایه لباس دوخته شده قرار گیرد. سپس، قسمت روی هم قرار گرفته با لیزر مادون قرمز کمانرژی تابش داده میشود و مایع شیمیایی گرم میشود تا مواد کمی ذوب شوند و قسمت دوخته شده جوش داده شود. استفاده از این فناوری برای جوش دادن انواع مختلف لباس بسیار بادوام است، حتی بیشتر از لباس نظامی، و برای لباسهای پشمی، لباسهای قابل تنفس و حتی محبوبترین لباسهای الاستیک مناسب است. این تکنیک به ویژه هنگام بخیه زدن لباسهای ضد آب مفید است، زیرا اکنون دوخت چنین لباسهایی نیاز به ضد آب کردن سطح مشترک دارد، اما با دوخت لیزری، سطح مشترک پس از اتمام، چکه میکند. دانشمندان گفتند که این فناوری برای بهکارگیری لیزر در صنعت پوشاک کاملاً اتوماتیک، توسعه بیشتری خواهد یافت.
چین یک «قدرت تولیدی» در صنعت نساجی و پوشاک است. برای عبور از تنگنای رشد، بهبود رقابتپذیری بینالمللی و افزایش حاشیه سود، شرکتهای نساجی و پوشاک باید تعدیل ساختار صنعتی را تسریع کنند، سرمایهگذاری در علم و فناوری را افزایش دهند، تجهیزات تولید پوشاک را بهبود بخشند، فناوری و روشهای جدید را اتخاذ کنند و ارزش افزوده محصول و محتوای فناوری را افزایش دهند.
کاربرد فناوری لیزر در صنعت نساجی و پوشاک، راه را برای شرکتها جهت بهبود بهرهوری تولید، افزایش ارزش افزوده محصول، تغییر مدل رشد، بهینهسازی فرآیندهای تولید، تنظیم ساختار صنعتی و تبدیل از صنایع کاربر به صنایع فناوریمحور هموار کرده است. فناوری لیزر به عنوان یک صنعت بالادستی در زنجیره صنعت پوشاک، مسئول پیشرفت این صنعت است و نقش مهمی در ارتقای آن ایفا میکند. اعتقاد بر این است که در آینده نقش فزایندهای در تنظیم ساختار صنعتی ایفا خواهد کرد. در حال حاضر، کاربرد لیزر در صنعت نساجی به تدریج وارد مرحله بلوغ توسعه شده است. با کاربرد سریع فناوری پردازش لیزری، الزامات تولید دستگاه لیزر به تدریج افزایش یافته است. از آنجایی که دستگاه برش لیزری و دستگاه حکاکی لیزری مزایای بینظیری در بهرهوری پردازش، کیفیت محصول، هزینه تولید و نسبت ورودی-خروجی دارند، قابل پیشبینی است که در آینده نزدیک، فناوری کاربرد لیزر در صنعت نساجی و پوشاک درخشش خیرهکنندهتری خواهد داشت.